Hinum megin við borðið

Í vinnu minni í Mývatnsstofu og áður Hvalasafninu horfði ég ósjaldan upp á mökkstressað fólk nánast brotna saman fyrir framan mig út af því að því vantaði gistingu. Það var kannski með 3 börn, í ókunnu landi, kunni ekki málið og var rétt búið að fatta að bókunin þeirra hafði eitthvað misfarist á leiðinni.

Sem sagt tími til að gráta eða, eins og sumt fólk gerir, rífast við allt og alla.

Þetta  snerti mig samt aldrei neitt djúpt, þannig. Ég bara hringdi 20 símtöl og greiddi oftast úr vandanum. Ekkert mál.

En núna áðan var ég að  svitna við að finna gistingu í Borg Bleytunnar.

Ómægod!

Hvað er annað fólk að flækjast til borgarinnar og teppa fyrir mér gistihúsin?

Bara skil ekki fólk!

Það var ekki fyrr en eftir dúk og disk, pirring og geðvonsku, sem mér tókst loks að tryggja mér og co húsaskjól!

Ég er samt orðin tortryggin og ætla að hringja á mánudaginn, til öryggis. Þó að ég og Jack, símapiltur, hafi verið orðin mestu mátar þá er aldrei að vita...

Athugasemdir

[Edda Rós (IP-tala skráð) 18.3.2007 kl. 13:56]

Svo þarftu bara að velja þér strategy og standa við hana. Ætlarðu að gráta eða verða biluð í skapinu?

[Elva Guðmundsdóttir, 19.3.2007 kl. 21:34]

Er ekki alveg búin að ákveða. Er meira fyrir að rífast. En gott grenj getur komið manni langt