Feeling Little Bit Alien

Nú er ég komin aftur á fagrasta stað landsins. Og góða veðrið hefur elt mig.  En það er alltaf gaman þegar veðrið endurspeglar innri líðan manns sjálfs. Mér líkar reyndar betur við það þegar það er sól og blíða því hvers eigið þið hin að gjalda?

Jamm, helgin var svosem ágæt. Fínn fundur og ennþá betri skoðunarferð og meððí á eftir. Var reyndar komin á Þjórsárgötuna fyrir kl 12 en bætti nú úr því daginn eftir.

Chas var svo elskulegur að elda alveg ágætis grænmetispasta fyrir mig á laugadagskvöldið. Svo hlustuðum við á tónlist og horfðum á Trainspotting sem er alls ekki verri nú en seinast sem ég sá hana. Það var ekki fyrr en eftir það sem glæpurinn var framinn. Það var þá sem Chas, elskan, dró upp viskíflöskurnar! "Elva, would you like to try some Whisky?"

Aulinn ég.

Svo nú er ég búin að komast að því að viskí er alveg ágætt svona eitt sér, kvöldið sem það er drukkið þeas. Daginn eftir... ahh

Ég þjáðist ekki svo af líkamlegum kvillum í gær heldur frekar andlegum. Ég hugsa að seratónín magnið í toppstykkinu hafi verið í sögulegu lágmarki í gær. Það er heldur skárra í dag en ekki gott. Ég hugsa td að ég myndi þola að hlusta á "Under Pressure" í dag en þegar einhver sniðugur plötusnúður spilaði það í gær var mér allri lokið.

Ég held samt að ég geti ekki kennt guðaveigunum um alla vanlíðanina. Ef ég dreg þær frá sem og hvítvínið sem kom á undan, óhollar svefnvenjur og mishollar matarvenjur seinustu daga stendur þetta eftir:

Öllu gríni fylgir nokkur alvara.

Sem leiðir að:

Vogun vinnur, vogun tapar.

En eins og kötturinn sagði við Lísu þegar hún spurði hann vegar:

"Leiðin fer eftir því hvert þú ætlar"

Og  til þess að enda á réttum nótum:

Þar stendur hnífurinn í kúnni!