Go Þorgeir!!

Það var nú fallega gert eða hittþó hjá Icelandair að spilla fjölskyldumótinu hans Þorgeirs. Saga benti mér á fréttina og ég er heyksluð. Og eins og venjulega þykist flugfélagið ekkert bera ábyrgð á fjárhagstjóni sem fólk verður fyrir vegna ákvörðun þeirra.

Ég óska Þorgeiri hins besta í glímunni við risann!

Undrandi á framkomu Icelandair

Bara smá

Helgin var viðburðalítil, sem betur fer!

Eftir þessa spennandi viku sem enginn Íslendingur mun gleyma var það ágætt.

Jorrit er byrjaður að vinna og Magni fékk með sér lestrarbók heim. Um einhverja körfuboltastelpu stundi hann. Íþróttaáhuginn er ekki að drepa barnið. Og um stelpu!

Ég skoðaði málið og komst að því að bókin fjallaði um Debbie Black sem er fræg fyrir afburðaleikni í körfubolta og fyrir að vera lítil (fyrir körfuboltamanneskju). Vonandi tekst mér að vekja áhuga drengsins.

Þegar ég var á leiðinni heim eftir spriklið og að koma Magna í rútuna sá ég lagningu mánaðarsins, ef ekki ársins (ef við tökum ekki með bílinn sem "lagði" umhverfis pálmatréð í inngangnum í hverfið um daginn)

Maður verður að hafa gaman af þessu

Og já: Til hamingju með daginn, elsku mamma mín

Jeminn

Við Magni erum að gera íslenskuverkefni.

Amman er búin að eyða fjármunum í að barnið verði ekki mállaust á þessu útstáelsi móðurinnar og við erum að nota okkur það.

Við (ég) völdum að lesa um Hellisbúa í þetta skiptið. Magni er alveg til í að lesa um hellisbúa og ég er nú mannfræðingur og þar af leiðandi áhugasöm um hellisbúa.

 Magni las textann og svo las ég textann. Byrjaði og endaði allt í lagi en svona var sagt frá þróun mannsinns:

 

Það er samdóma álit flestra fræðimanna að maðurinn sem tegund hafi þróast á milljónum ára til að verða það sem hann er í dag og útfrá því má reikna með að hann sé enn að þróast og væri fróðlegt að vita hvernig mannskepnan komi til með að líta út eftir einhver þúsund ár. Telja margir að maðurinn hafi fyrst þróast frá öpum, en fyrir um það bil tveimur og hálfum milljónum ára kom hinn svokallaði hæfimaður, Homo habilis, fram á sjónarsviðið. Hafði hann yfir að ráða hæfileikum sem ekki höfðu þekkst fyrr, en hann virðist hafa lifað mestmegnis á veiðum dýra, sem hann sótti í vatn og á landi. Með hæfimanninum kemur fyrst fram hæfileikinn til að smíða verkfæri og nota þau til að búa til önnur. Þeir byrjuðu að höggva steina til og nota þau í vopn, sem gerði þá mun hæfari til að lifa af og stunda veiðar. Reismaðurinn, Homo erectus, birtist svo fyrir u.þ.b. 1.8 milljónum ára, og með honum virðist verkkunnáttu fleygja fram og verkfæri þau sem hann framleiðir taka meira mið af útliti, ekki bara notagildinu. Með bættum vopnum gátu reismennirnir veitt stærri dýr, sem aftur auðveldaði þeim að safna upp matarforða.

Í kringum árið 400.000 þúsund fyrir Krist virðist hann hafa áttað sig á eldinum og þá fer hann meira að huga að bústað sínum. Í staðinn fyrir náttúruleg afdrep fer hann að búa um sig í dýpri hellum og vandaðri byrgjum.1

Það er svo u.þ.b. 40.000 árum fyrir Krist að ný undirtegund manna, Neanderdalsmaðurinn, kemur fram. Með Neanderdalsmanninum virðast enn koma fram nýjar eiginleikar. Greftrunarsiðir þeirra sýna t.a.m. að þeir líta á dauðann með táknrænum augum.

Skömmu síðar eða um 35.000 f.Kr. kemur svo fram á sjónarsviðið önnur tegund, Homo sapiens, en auk þess sem sköpulag þeirra er í mörgu frábrugðið Neanderdalsmanninum, virðast þeir vera farnir að gera sér grein fyrir stöðu sinni í heiminum, og þeim yfirburðum sem greind þeirra gefur þeim.

Það er svo talið að nútímamaðurinn, Homo sapiens sapiens, hafi fyrst komið fram í Ástralíu í kringum 40.000 f.Kr. og síðan virðist hann vera kominn til Ameríku og Síberíu um 25.000 f.Kr. Upp úr því fer þróunin að verða örari og þróaðri menningarsamfélög í ætt við þau sem við þekkjum fara að líta dagsins ljós.

 

Ég skáletraði það sem mér fannst vera kynlegt. Það sem er líka feitletrað er það sem mér fannst vera alveg út úr kú. Þetta með Ástralíuna vona ég bara að sé klaufalega orðuð setning en ekki staðhæfing um að nútíma maðurinn eigi sér uppruna í eyjaálfu!

Bara alveg agalegt!

Við Magni nýttum það úr verkefninu sem við gátum. Svo fórum við og kynntum okkur þróunarsögu mannsins með hauskúpumyndum og alles!

 

Depression....here we come...

 Ég ætla að gera tilraun á morgun: ekki byrja að skoða fréttir og blogg fyrr en eftir hádegi. Þá verður morguninn kannski góður...

eða nei...

Raunveruleikinn breytist víst ekki þó maður frétti ekki af honum. Tréð í skóginum gefur alveg frá sér hljóð þegar það fellur óháð áhorfendum. Og svo er þetta eins og að horfa á bílslys... maður getur bara ekki hætt að horfa. Það hjálpar ekki að í bílnum er ekki bara bláókunnugt fólk.

Og núna er einn enn blaðamannafundurinn, maður fær bara illt í magann.

En það er von. Í þessari grein er þessi setning:

Now, suddenly, everything may be gone, the economy wiped out with the same cataclysmic devastation that was regularly visited on the land by the eruptions and plagues of earlier centuries.

Sem sagt að þetta reddast, á endanum, er það ekki??

Flugnarækt fyrir froskaræktina

Það er merkilegt hvað sumar ákvarðanir geta leitt mann.

Vegna þess að við ákváðum að taka sumar halakörturnar með okkur suður þá sitjum við allt í einu uppi með 8 litla og gráðuga froska. Ein halakartan er ennþá syndandi og afsaplega hamingjusöm ein í halakörtubúrinu.

Og hvað borða froskar?

Jú, þeir borða allt sem hreyfist og er nógu lítið til að koma inn í munninn á þeim.

Eftir smá rannsóknarvinnu ákváðum við að versla bananaflugur í matinn handa kvikindunum. Meira að segja bananaflugur sem geta ekki flogið því hvað gerir maður ekki fyrir börnin sín. Við höfum áttað okkur á því 8 froskar geta étið þvílík ósköp af bananaflugum. Fjórar flugur á frosk er ekkert fyrir þessi átvögl.

Svo við fórum í rannsóknarvinnu á ný og núna erum við að gera tilraun með bananaflugnaræktun sem ku vera frekar auðveld. Svo gæludýraræktin vindur upp á sig.

Gallinn við bananaflugur er líka sá að þær eru frekar smáar. Þær eiga það til að sleppa út úr búrinu. Vegna þessa leituðum við í klukkustund í Wal-Mart af flugnaneti. Það fannst í vefnaðarvörudeildinni.

Svo erum við búin að útbúa foss í búrinu þeirra og gróðursetja plöntur til að hafa kósí. En froskunum er næstum sama. Þeir klifa helst upp á brún á bakgrunninum eða á brúnina á búrinu og kúra þar á daginn.

Þeir eru nefnilega trjáfroskar. Okkur var byrjað að gruna það þegar afturfæturnir fengu þessar fínu klifurtær. En um leið að þeir gátu klifrað upp úr vatninu klifruðu þeir upp í rjáfur. Ég las mér til um Karólínska trjáfroska og þeir eru víst gráir amerískir trjáfroskar. Slíkir froskar eru algengir um stóran hluta BNA og í suður hluta Kanada. Afskaplega harðir af sér. Framleiða meira að segja "frostlög" á haustin ef þess þarf.

Þeir geta líka breytt um lit eins og seinna nafnið þeirra segir til um. Einn þeirra hélt sig í horninu á malarbingnum í búrinu á meðan hann var að breytast. Ég hélt að hann hefði depist því að hann var orðinn alveg gulur en nei... hann var bara orðinn alveg eins og mölin á litinn til að fela sig. Svo verða þeir grænleitir þegar þeir sitja á plöntunum og gráir ef þeir eru uppi á kanntinum.

Til að gera langa sögu stutta...

Jorrit náði prófinu!

Seinast komust fleiri að en vildu...

?

Þetta sagði hann Matti í Popplandi rétt áðan. Hann var að fjalla um tónleika hjá Hvanndalsbræðrum. Gullkorn, gullkorn sem léttir manni sannarlega lífið þegar lesið er í gegnum fjármálafréttir heima og hér.

Þær fregnir eru sko allt annað en fyndnar! Peningarnir mínir eru að engu orðnir frekar en annara sem eru erlendis á íslenskum sjóðum. Bankinn minn aftur orðinn ríkiseign.

Ég vona að Jorrit nái þessu fj***** prófi svo hann geti farið að þéna pening (fínt væri er hann fengi útborgað í evrum, miðað við ástandið hér). Ótrúlega ófeminíst eitthvað en hvað um það.

Svo er allt að fara á hliðina hér líka. Fína reddingin hans Bush gekk víst eitthvað þversum ofan í þingheim. Hugsanlega skiljanlegt þegar annar flokkurinn stendur fyrir minnkuð ríkisafskipti (svona í teóríunni, praxis er erfiðara: allir þessir vinir þið vitið) og hinn er á móti því að styðja aðeins við fyrirtæki og eignamenn (ég hef meiri samúð með málstað þeirra, verandi öfgavinstrisinni vegna skandinavísks uppeldis. Þess vegna man ég ekki eins vel eftir göllunum en þeir eru örugglega til staðar). Og kostningar rétt handan við hornið.

Heimsendakenndar yfirlýsingar skella á augunum á mér.  Gjaldþrot og gengislækkanir. Það vantar bara flóð (það hefur reyndar ringt svolítið mikið hér seinustu daga. Ég held að það sé samt bara eðlilegt) eldgos og stríð. En við höfum þó hana Palin sem ku trúa á seinustu daga. Hún gæti reddað þessu fyrir okkur ef þegnar þessa lands láta glepjast á kjördag.

Andkapítalískar hugsanir bærast innra með mér. Svona fer þegar peningarnir fá að vinna óáreittir. Pappír hefur seint verið talinn gáfaður eða vitur en það sem stendur á honum hefur fengið fólk til að gera bæði góða og slæma hluti. Áprentanir á peningaseðlum eiga það til að draga það versta fram í sumum.

Ég vona bara að Hvanndalsbræður séu ekki að ræna fólki til að neyða það á tónleika hjá sér. Enda væri það þvílíka leiðinlega fólkið sem myndi ekki vilja á tónleika hjá þeim.

Siðan seinast...

Núna þegar lífið hjá okkur er að komast í fastari skorður er hugsanlega kominn tími til að sinna blogginu betur.

Ferðin hingað frá Conway tók um 17 klst. Við lögðum af stað kl tvö um daginn og renndum að flugskólanum hér á milli 6 og 7 um morguninn eftir.

Hugmyndin var auðvitað að fara af stað í bítið en þið vitið hvernig það gengur fyrir sig. Bara að hlaða bílinn tók margar klukkustundir. Svo þurfti að kveðja fólk og skila þessu og hinu. Binda dýnurnar á toppinn... Svo kl 2 lögðum við svo loks af stað.

Fyrsti stoppustaðurinn var lítill matsölustaður ekki langt frá Florence. Afleggjari 122 á þjóðveg 95. Place of Paradice Cafe. Við höfðum ekki keyrt svo langt en það gleymdist að borða í óðagotinu við að komast af stað.

Jorrit pantaði sér fullorðna máltíð, grísarif eða eitthvað með meðlæti. Við Magni vorum ekki svo svöng svo við pöntuðum okkur kjúklingasamloku. Þegar maturinn kom á borðið áttum við ekki til orð. Ég hef aldrei fengið kjúklinga"samloku" með beini fyrr. Þetta var grillaður kjúklingur (alveg í mauk) með steiktu sætu brauði og með því.  Þvílíkur matur! Grillið var líka almennilegt, með heilu tré í, ekkert gas neitt!

Svo rúlluðum við út í bíl og af stað.

Þegar bíllinn er hlaðinn upp í rjáfur og þess að auki með tvær dýnur á toppnum er ekki hægt að keyra eins og bavíani. Þess vegna sóttist leiðin frekar hægt. Við stoppuðum við og við til að rétta úr sárum útlimum. Reyndum að sofna einhverstaðar nálægt miðbiki Flórída skaga en það gekk ekki. Ekkert hægt að halla sætum og svoleiðis.

Svo það var frekar þreytt tríó sem rann í hlað við Pelican flugskólann.

 Hún Meg, annar eiganda skólans, sendi okkur á Denni's í morgunmat, og svo tók við íbúðaskoðun, og svo undirskrift leigusamninga, og svo búðarferð fyrir nauðsynjar, og svo að bera inn úr bílnum, og svo henda í ískápinn (sem reyndist bilaður eftir allt saman), og svo borða, og svo búa um, og svo detta í rúmin örmagna.

Næstu dagar fóru næstum eingöngu í  verslunarferðir og útréttingar. Til dæmis fórum við og hreynsuðum út úr IKEA. Ekkert smá notalegt að fara þangað. Eins og Mattias (danskur) sagði: "It is just like coming home!"

Hérna eru nokkrar myndir: 

Flutningar til Flórída

Núna búum við sem sagt að öðrum Lendingar Íbúðum (fengum smá hroll þegar við keyrðum fram hjá skiltinu) en þessar eru aðeins íburðameiri en hinar.

Magni er byrjaður í skólanum, Palm Cove heitir hann. Barnið fer núna með rútubíl. Upplifunin af þessum skóla er nú efni í aðra færslu.

 Halakörturnar fíluðu þessa flutninga alveg í tætlur. Við tókum nokkrar af þeim með okkur og þessar fitnuðu þvílíkt í ferðinni og þegar þær voru færðar í nýtt búr voru þær flestar komnar með smá vísi að afturfótum. Núna er ein alveg orðin froskur og nokkrar í viðbót að fullu að breytast. Halakörtunar/froskarnir eru líka efni í aðra færslu.

Komin með internet

Við erum komin með internet. Við héldum að það myndi komast í gagnið fyrir hádegi í dag en núna (kl 20:30) var það loksins komið.

Ég var búin að lofa að hringa heim um leið og að netið kæmist í lag en því miður verður það að bíða þangað til á morgun. Á degi sem þessum var afskaplega erfitt að bíða með símtalið.

Ég hafði hugsað mér að skrifa helling þegarnetið kæmist í lag en ég hef bara ekki lyst á því í dag. Kannski á morgun þegar ég hef hringt heim.

 

Pakkapakkapakka

Það var tekin ákvörðun og við erum á leiðina til Flórída á morgun!

Það voru víst aungvir 30 dagar sem við fengum. NAIA hafði ekki borgað leiguna og hérna má víst henda fólki út með 5 daga fyrirvara þegar það borgar ekki leiguna. Og NAIA fékk tilkynningunna um útburðinn þann 5. svo þið getið reiknað.

Konan hjá fyrirtækinu sem leigir húsin hélt samt ekki að það yrði gert neitt fyrr en á mánudaginn. En það er samt ekki sérstaklega skemmtileg tilhugsun að eiga von á ofurduglegum starfsmönnum Horry sýslu í heimsókn.

Svo við förum í fyrramálið. 10-12 stunda akstur. 

En ég er samt fegin því það er búið að taka ákvörðun í staðinn fyrir þetta limbó